હું જોઉં છું મારી ઉત્તરક્રિયા//જ્ગદીશ જોષી

હું જોઉં છું મારી ઉત્તરક્રિયા//જ્ગદીશ જોષી

તળિયે નાવ ડૂબે એમ હું

           મારી શય્યામાં શમતો જાઉં છું.

હોઠ ખોલ્યા વિના ડૉકટરે કહેવું પડશે.

                 “હવે…. આમાં કંઈ નથી.”

પછી—થોડાંક આંસુ, થોડાંક હીબકાં,

                 થોડાંક ફોન, થોડાક માણસો.

મારે અહીંથી જવું નથી, પણ ગયા વિના

                      મારો છૂટકો નથી.

શરીર અને જીવનો આમ પણ ક્યાં

                       મેળ મળ્યો’તો?

પહેલાં હું શરીરનું કહ્યું માનતો ન’તો

                       અને હવે શરીર….

શરીર હવે સાવ ઉદાસીન થઈ ગયું છે

                 –આગથી ને આંસુથી….

ભડભડ બળતી ચિતા પાસે

                 માણસો વાતો કરતા હશે,

પણ બહેરા કાનથી સંભળાશે નહીં.

                       સ્મશાનમાં પ્રવેશતાં જ

મંદિર આવશે પણ મને દેખાશે નહીં

                       અને હાથ જોડાશે નહીં.

સ્મશાનની બહાર વહી જતા વાહનોની ભીડને

           કાયમને માટે ક્રોસ કરીને આવ્યો છું….

છાપાંમાં યુદ્ધના, ખૂનના, વિમાન પડવાના,

                 આગના સમાચાર હશે:

પણ, એથી શું? મારું પાંચ માળનું મકાન

     થોડીક જ વારમાં ભસ્મીભૂત થઈ જશે

અને એની નોંધ છાપાંમાં’ન્યુઝ વેલ્યુ’વિનાની                        

વિશે Gopal Parekh

I am young man of 77+ years

‹ આ તે વહુ કે દીકરી ? // પુષ્પા બી. રાવલ/અખંડઆનંદ

ગમતાનો ગુલાલ/વી.એસ.ગઢવી//અખંડ આનંદ ›

Tagged with: કવિતા
Posted in miscellenous