ભાણી

દિવાળીના દિન આવતા જાણી,

ભાદરમાં ધૂએ લુગડાં ભાણી,

માથે હતું કાળી રાતનુંધાબું;

માગી ત્રાગી કર્યો એકઠો સાબુ;

‘કોડી વિનાની હું વિનાની હું કેટલે  આંબું?

લૂગડાંમાં એક સાડલો જૂનો,

ઘાઘરો યે મેલો દાટ કે’દુનો

કમખાયે કર્યો કેવડો ગુનો?

તીને ત્રોફાયેલ ચીંથરાને કેમ ઝીંકવું તાણી?

ભાદરમાં ધૂએ લૂગડાં ભાણી,

ઓઢણું પેરે  ને ઘાઘરો ધુવે

ઘાઘરો ઓઢેને  ઓઢણું ધુવે;

બીતી બીતી ચારે દિશામાં જુએ

એને ઉઘાડી અંગે અંગમાંથી આતમા ચૂવે;

 લાખ ટકાની આબરૂને એણે સોડમાં તાણી

ભાદરમાં ધૂએ લૂગડાં ભાણી,

ઊભાં ઊભાં કરે ઝાડવાં વાતું,

ચીભડાં વેચીને પેટડાં ભરતી,

ક્યાંથી મળે એને ચીંથરૂં ચોથું?

વસ્તર વિનાની ઈસ્તરી જાતની આબરૂ સારૂ

પડી જતી નથી કેમ મોલાતું?

શિયાળવાંની વછૂટતી વાણી

ભાદરમાં ધૂએ લૂગડાં ભાણી

અંગે અંગે આવ્યું ટાઢનું તેડું

કેમ કરી થાવું ઝૂંપડી ભેળું?

વાયુની પાંખ ઉડાડતી વેળુ !

જેમતેમ પે’રીલૂગડાં નાઠી

ઠેસ  ઠેબાં ગડથોલિયાં ખાતી

ધ્રૂજતી ધ્રૂજતી કાય સંતાડતી

કૂબે પહોંચતા તો

પટકાણી

રાંકની રાણી;

ભાદરમાં ધૂએ લૂગડાં ભાણી

—-ઈંદુલાલ ગાંધી

અખંડ આનંદ,એપ્રિલ.2022

————————————————————-

વિશે Gopal Parekh

I am young man of 77+ years

‹ ઉઘાડી રાખજો બારી

શ્વાસો ની જેટલું જ ›

Tagged with: કવિતા
Posted in miscellenous