તો પપ્પા, હવે ફોન મૂકું?/મનહર ત્રિવેદી

PAPPA

અગાઉ મૂકેલી આ કવિતા મને બહુ ગમે છે એટલે ફરી થી એકવાર

તો પપ્પા, હવે ફોન મૂકું?/મનહર ત્રિવેદી

તો પપ્પા, હવે ફોન મૂકું?

તમને યે મોજ જરી આવે તે થયું મન !

STD ની ડાળથી ટહુકું…..

 

હોસ્ટેલને ! હોસ્ટેલ તો ફાવે છે….

જેમ કે કાંટામાં સચવાતું ફૂલ,

તોય  એ તો ઊઘડે છે…

રંગભર્યું મહેકે છે….

ડાળખીમાં ઝૂલાઝૂલ….

ફાગણના લીલા, કુંજાર કોઇ ઝાડવાનું પાન

એમ થાય નહીં સૂકું….

તો પપ્પા, હવે ફોન મૂકું?

મમ્મીબા જલસામાં?

બાજુમાં ઊભી છે?

ના ના તો વાસણ છો માંજતી,

કે’જો દીકરી તારાં સૌ સપનાઓ

રાત પડ્યે નીંદરમાં આંજતી.

સાચવજો….

ભોળી છે…. ચિંતાળુ… ભૂલકણી….

પાડજો ના વાંકુ કે ચૂકું….

તો પપ્પા, હવે ફોન મૂકું?

શું લીધું? …સ્કૂટરને?….

ભારે ઉતાવળા…

શંભુ કે’તોતો ફ્રીજ,

કેવા છો જિદ્દી?…

 ને હપ્તા ને વ્યાજ?

વળી ઘર આખ્ખું ઠાલવશે ખીજ,

ઝાઝી તો વાતુંના ગાડા ભરાય

કહું હાઇકુમાં….

એટલે કે ટૂંકું…..

તો પપ્પા, હવે ફોન મૂકું?

વિશે Gopal Parekh

I am young man of 77+ years

‹ નૃસિંહ-અવતાર

ગજેન્દ્ર-મોક્ષ+ ›

Tagged with: મનહર ત્રિવેદી
Posted in કવિતા