પગ ઘુંઘરું બાંધ મીરા…
મેં તો મારા હરિવરને ,
એક પલકમાં,
એક ઝલકમાં
લીધા હૃદયથી વાંચી રે…
પગ ઘુંઘરું બાંધ મીરા નાચી રે…
મારા બારે બાર ખાનામાં મોરપીંછ ને મંજિરા છે,
મુરલીના સપ્ત છિદ્ર મીરાં, મીરાં, મીરાં છે.
રોમ રોમના રંગ ભવનમાં મીરા કુંવારી દાસી છે….પગ….
મારા આ જન્મારા પૂરતો એક જ તુલસી ક્યારો છે(2)
પળ પળના આ પાંદડે પાંદડે શ્યામ સદાયે મારો છે.
જનમ જનમની દાસી મીરા રાજી રાજી રાજી રે..પગ…
નોંધ: આ કવિતા ટી.વી. પર ગવાતી સાંભળી પણ તેના કવિનું નામ જાણી શક્યો નથી, કોઇ મિત્રને જાણ હોય તો જણાવવા નમ્ર વિનંતિ
(2)
નંદ બાવાને માતા જશોદાજીસાંભરે,મમતામોંઘીમારીરહીગઇગોકુળમાં,
સોના રૂપાના ઠામ મજાના, કાંસાની થાળી મારી રહી ગઇ ગોકુળમાં,
હીરા મોતીના હાર જડેલા,ગૂંજાની માળા મારી રહી ગઇ ગોકુળમાં
હીરા માણેકના મુકુટ જડેલા, મોરપીંછ પાગ મારી રહી ગઇ ગોકુળમાં
છપ્પન ભોગ કેવા સ્વાદના ભરેલા, માખણ રોટી મારી….
હાથીને ઘોડા ઝુલે અંબાડિયે, ગોરી ગોરી ગાવડી મારી…
સારંગીના સૂર કેવા રે મજાના, વહાલી મારી વાંસળી રહી…..
રાધાજીને એટલું કહેજો ઓધવજી,અમી ભરી આખડી મારી…. .
નંદબાવાને…
I am young man of 77+ years
મા ગુર્જરીના ચરણે.... 
Leave a comment